yorgun gecenin sabahinda
mumsuz ates gibi yaniyor gecem
sensiz ve sessiz.
istemedigim gunlerin aksaminda
sen soguk bir dag ruzgari gibi kesici,
bir damla tersin soguk alnimda.
gunes altinda yanan kirec duvar gibi
agzimda tuzlu ve islanmayan bir hikaye gibi,
kecilere layik bir ziyafet olmaktan ote
bir hastahane duvarinin duzgunlugune
sahip olmayan yigma tastan bir bahce cercevesisin.
kulaclamadan yuzdugum denizinde
dalgasiz gemisiz ablukasiz
nefes aliyorum insan gibi.
sehvetsiz gunahsiz arinmis
pur oldugum kadar doyumsuz
ve aglayamadim icin yokolmusum,
kuruyup toz olmusum
haberim yok.
kiyida kosede sosyetenin bir gerisinde
arka siralardan sarkini dinliyorum,
seni sevmeyen olsun diyen bir toplum icinde
yine ben sensiz ve sessiz.
Emin Saglamer
