Tam zamaninda konustun benimle
gozlerim yerde iken,
bir terli el ile uzandin bana,
dokunusundan hic korkmadim,
ama nefesim titredi,
ince havanin ucunda.
dizime erisen elin, sirtimda sesin,
bos zamanin kosesinde oturmaktayim,
ve ruzgar giriyorsa gecenin hesabindan
pencereden kapidan,
hangi elimle, hangi parmagimla
kaparim ben bu bosluklari
bu delikleri ve yatak yarasi gibi
makaslanmis, burusmus bezleri.
yagmur pencesinin gozleriyim ben,
cam gibi ciplak, ama sakin
sana bakiyorum uzaktan,
yuzunde sokak isiklari,
agliyorlar benim icin.
Emin Saglamer
